مالک باشگاه نساجی مازندران: امروز فهمیدم نساجی مازندران چه فدائی هائی دارد!!

مالک نساجی باز هم خیال رفتن دارد. اتفاقی که برای تمامی هواداران نساجی قابل پیش بینی بود. این خاصیت ورزش مازندران است و سالهاست امیدواریم این این وضعیت بغرنج و مشمئز کننده خارج شویم.

 اولین جلسه برگزار شده بین مهدی پرهام و مسئولان سیاسی، ورزشی و شهری مازندران و قائمشهر قبل از برگزاری مسابقات لیگ یک، تعهدات جالبی بین طرفین رد و بدل شد. در طی این این چند ماه مهدی پرهام هر روز در پی تحقق تعهداتش گام بر می دارد ولی از سوی دیگر تمامی این مسئولان تا اینجای کار فقط نشستند و جلسه گذاشتند و دستور دادند و تبصره و ماده و مایع و جامد و دست آخر هیچ!

بهتر است ببینیم نظر خود مالک نساجی مازندران در این باره چیست.

مهدی پرهام می گوید:

روزی که با آقایان نشستیم و جلسه گذاشتیم دوستان درخواست کردند یکبار دیگر نساجی را در اختیار بگیرم. بنده گفتم در طی سال های گذشته در این تیم اذیت شدم و هیچ یک از تعهدات مسئولان وقت عملی نشد. دوستان به بنده گفتند شما تیم را در دست بگیرید ما هم خواسته های شما را عملی خواهیم کرد.

متأسفانه از آن روز تا کنون تمام تلاش خود را به کار گرفتم تا مشکلات تیم فراهم شود و مردم خوشحال باشند ولی تا اینجای کار از سوی مسئولان هیچ اتفاقی نیافتاده است.

به خدا قسم  تمام تلاشم را به کار گرفتم یار خوب بگیریم و مشکلات را برطرف کنیم ولی آنها انگیزه را از من گرفتند. شما حساب کنید اگر تیم به لیگ برتر برود وضعیت از این بدتر می شود و آن وقت دیگر آبرویی برای هیچ کس نمی ماند.

آقای استاندار دوست دارد حمایت کند. ایشان و سایر مسئولان جواب رد به بنده ندادند ولی وقتی از اولین روز جلسه تاکنون اتفاقی نیافتاده است من چه کنم؟ در این شرایط دیگر برای من مهم نیست که فکر کنم آنها نمی خواهند یا نمی توانند این کار را انجام دهند. بنده از سال 87 تاکنون دنبال این زمین هستم که یک یادگاری خوب برای مردم این استان برجای بگذارم.

تا اینجای کار فقط دیدم دستور دادند. حال این دستور را چه کسی باید اجرا کند نمی دانم. خودم هم نمی دانم مشکل کجاست و چرا نمی توانند تصمیمات قاطع بگیرند!! بنده اکر بخواهم خودم می توانم زمین را بخرم ولی آنها چی؟ آیا باید برای اسپانسری که سالهاست برادری خود را ثابت کرده است حرکتی انجام دهند یا خیر. همه کارها را من انجام دهم و بعد بیائید بگوئید من فلان کار را انجام دادم و من فلان کمک را کردم؟

امروز طلب کار به باشگاه ریخت و برای فقط 6 میلیون تومان آمد تا چند سیستم رایانه و سطل آشغال باشگاه را ببرد! تازه فهمیدم نساجی مازندران چه فدائی هائی دارد!!!  معنی تعصب را امروز فهمیدم. این آقایان آیا می توانند فقط و فقط برای یک ثانیه خود را جای بنده بگذارند؟

الویت اول من در این فصل درآمدزائی بود ولی گفتیم در صورت تحقق تعهدات توسط مسئولان حق و حقوق طلبکاران را بپردازیم ولی در این چند ماه آبروی باشگاه نساجی مازندران را بردند. آقای درودگر هم دیگر خسته شدند و می گویند اینجا هر روز داستان و حکم و بگیر و ببند و اصطکاک داریم. مگر دیوانه ام خود را درگیر مسائل هیچ و پوچ کنم؟

در باشگاه نساجی که چیزی به نام من نیست که بیایند از من بگیرند. به آقای درودگر گفتم دفتر را جمع کنند و به تهران بازگردد. هر کسی هم که می تواند بیاید و فقط هزینه کند تیم را تحویلش می دهم.

آقای فرماندار خودش تماس گرفت و گفت اگر امکان دارد چند روزی صبر کنید پنجشنبه جلسه داریم تا قضیه را حل کنیم. بنده هم گفتم تا اینجای کار صبر کردم این چند روز نیز صبر می کنم ولی دیگر از من انتظار همکاری نداشته باشید. باشگاه را به مسئولان تحویل می دهم می روم.

آقای فرماندار، آقای یونسی، آقای استاندار و سایر مسئولان واقعا قصد دارند کمک کنند و بنده این را در چهره تک تک شان دیدم ولی نمی دانم چرا قضیه حل نمی شود. با توجه به اینکه این زمین در کنار یک سالن بزرگ شش هزار نفری و پیست دوچرخه سواری قرار دارد و کاربری اش ورزشی است نمی دانم چرا مشکل را حل نمی کنند.

ببینید، بحث من زمین نیست و خودم راحت می توانم زمین بخرم و حتی پیشنهاد دادن زمین در مکان های دیگر را به بنده دادند ولی بنده قصد دارم کار قشنگی در این استان انجام دهم و آن سرمایه گذاری که قرار است من انجام دهم باید آورده داشته باشد یا خیر؟ این مسئله یکی از اصول اقتصاد است و بحثی در آن نیست ولی دوستان چون عادت کردند فقط هزینه کردن مرا ببینند ظاهراً برای آنها این مسئله مهم نیست.

هر روز از سوی هواداران نساجی و حتی از شهرهای دیگر استان نیز با بنده تماس می گیرند و به بنده لطف دارند. چه اشکالی دارد مسئولان کمک کنند و با کمک همدیگر خوشحالی تک تک این هواداران را فراهم کنیم. مگر آنها مردم همین سرزمین نیستند؟ آیا فراهم کردن آسایش و خوشحالی مردم بالاترین عبادت نیست؟

بنده قصد دارم حتی به رشته های دیگر استان نیز کمک کنم. شما را به خدا ببینید بخش خصوصی چه می گوید؟ تا کی تنهائی؟ دوستان؛ من تنهای تنها هستم. اگر من هر استان دیگری می رفتم کلی خدمات به بنده می دادند ولی اینجا می گویند فقط هزینه کن.

از ابتدای فصل تا کنون یک میلیارد و چهارصد میلیون تومان هزینه کردم. برای امسال بودجه چهار میلیارد تومانی در نظر گرفته بودیم و برای نیم فصل دوم نیز 500 میلیون تومان بیشتر در نظر گرفتیم ولی اکنون می گویم برای چی؟ به چه دل خوش کنم؟ وقتی برای 6 میلیون تومان سطل آشغال باشگاه را می برند من با چه امیدی به فکر این باشگاه باشم؟

من از همه مردم قائمشهر و مازندران تشکر می کنم. به خدا قسم تا اینجای کار نیز فقط برای آنها هزینه کردم و منتی هم روی آنها ندارم. عشق به آنها سبب این کار بود و به آن افتخار می کنم. ولی بعد از جلسه روز پنجشنبه مسئولان مشخص می شود که باز هم در خدمت این عزیزان خواهم بود یا اینکه تیم را به مسئولان واگذار خواهم کرد.

به گزارش مازندلیگ، طبق گفته فرماندار قائمشهر قرار است روز پنجشنبه جلسه ای برای حل مشکل نساجی مازندران حل شود.

باید منتظر ماند و دید خروجی این جلسه می تواند زمینه تداوم تیمداری مالک باشگاه نساجی مازندران را در پی داشته باشد یا .....!!